Rozdział dziewiąty

                                                            Rozdział dziewiąty

Po pożegnaniu z chłopakami, Harry zaraz złapał mnie za rękę, sprawdzając wzrokiem, czy się na to zgadzam, ale gdy tylko popatrzyłam się na niego z uśmiechem, zaraz zobaczyłam ten błysk w oku.

• To, gdzie mnie pan zabiera?- spytałam podekscytowana
• Hmm, myślałem nad jakąś restauracją w pobliżu, ale stwierdziłem, że to zbyt banalne, więc zabieram cię na nasz mały statek
• Harry...! Restauracje nie jest wcale banalna, nie musisz dla mnie robic takich rzeczy...
• Ale ja chcę cię rozpieszczac- i znowu pokazał te swoje dołeczki, a ja się ponownie zaczerwieniłam- To co, może być?
• Ty się jeszcze pytasz?! No pewnie, że tak!

Spacerowaliśmy tak z Haroldem, chyba z jakieś 20 minut, śmiejąc się i wygłupiając. Aż wreszcie dotarliśmy. Ujrzałam wielki – naprawdę WIELKI statek.

• Haza, ty mnie cały czas zaskakujesz!

• To dla ciebie!- i pociągnął mnie za rękę

Szliśmy po wielkim pokładzie, wchodząc po schodach, aż weszliśmy na sama górę. Zobaczyłam wielki stolik, z dwoma krzesłami. Miał na sobie biały obrus, a na środku stała duża czerwona świeca. Szatyn pokazał ręką, abym usiadła, a ja zamknęłam oczy i zaczęłam wdychac świeże powietrze, nasłuchując ruchy fal. Było jak w bajce.

• Podoba ci się?

• Jest pięknie!

• To ja idę przygotowac coś do zjedzenia

• Idę ci pomóc

• A dasz radę sprostac moim wymaganiom? :)

• Jak mi pokażesz, to na pewno

Zeszliśmy na dół pokładu do kuchni – było tam wszystko, dosłownie. Nawet ja tylu rzeczy w domu nie posiadam! Harry zabrał się za przygotowanie potrawy i pokazywał mi w czym mam mu pomagac. Co jakiś czas spoglądałam na Harolda z wielkim podziwem.

• Czemu mi się tak przyglądasz?

• Po prostu lubię patrzec na ciebie, gdy gotujesz. Sprawiasz wtedy wrażenie jakbyś się na chwile przenosił w inny świat – swój świat. Zresztą jesteś pierwszym chłopakiem, który dla mnie gotuje...

• Mówi się, że przez żołądek do serca i ja w to wierzę

• Jesteś kochany

Po zakończonych przygotowaniach, usiedliśmy przy nakrytym stole i zaczęliśmy konsumowac.

• Było pyszne

• Bez twojej pomocy by takie nie wyszło

• Proszę cię! Od kiedy wrzucenie jajka do mąki i to jeszcze z odrobina skorupki nazywa się pomocą XD

• Dla mnie i tak dużo zrobiłaś. Dobra to ja wezmę talerze i zaraz wracam
• Okej

Gdy Haza Odszedł, spojrzałam w górę. Nie mogłam w to uwierzyc! Niebo Było takie piękne pod osłoną nocy. Wstałam od stolika i położyłam się plecami na parkiecie i rozkoszowałam się widokiem. Nagle mój widok przysłoniła wielka głowa – był to oczywiście loczek

• Hahahahah

• No co!? Już myślałem, że niebo jest dla ciebie bardziej przystojniejsze ode mnie, zrobiłem się zazdrosny

• Harry, głuptasie ty. Ja po prostu Kocham patrzec się w niebo. Ono jest takie magiczne, skrywa tyle tajemnic w sobie

• Muszę to zobaczyc- mówiąc to położył się obok mnie

Tak obydwoje byliśmy zanurzeni w marzeniach. Leżeliśmy tak chyba z godzinę, a ja byłam oparta na jego torsie. Zrobiło się już naprawdę zimno. Harold, przytulił mnie wtedy jeszcze bardziej. W pewnym momencie, zauważyłam jak powili zamykają mu się powieki. Zaśmiałam się pod nosem i nie zważając w jakim miejscu jestem – zasnęłam.